Gatunek ludzki zaczyna rozpoznawać, że spoczywa na nim odpowiedzialność za bioróżnorodność, za stan atmosfery, za klimat jednym słowem – za życie – na skalę planetarną. Weszliśmy w antropocen, epokę człowieka działającego na środowisko jako siła geologiczna.
Jednocześnie widzimy, że człowiek nie panuje nad rozpętanymi przez siebie procesami. Nie panuje nad technologią, która zmienia ściany domów w przezroczyste ekrany. Nie panuje nad oderwanym od ziemi i ludzkiej pracy kapitałem finansowym. Wreszcie, jest coraz gwałtowniej konfrontowany ze skutkami kryzysu klimatycznego: wojnami o zasoby, przymusowymi migracjami milionów ludzi, nie-naturalnymi katastrofami, zanikiem bioróżnorodności, zatruciem powietrza, degradacją krajobrazu. Czy olbrzymi, nieznany przedtem postęp w dziedzinie opanowania świata przez człowieka, nie ujawnia zarazem w stopniu przedtem nieznanym wielorakiego <poddania marności>? (Jan Paweł II)
Nie wszystko jest stracone, ponieważ człowiek zdolny, by poniżyć siebie aż do skrajności może również stawić czoło, dokonać zwrotu i ponownie wybrać dobro, odrodzić się niezależnie od wszelkich narzuconych mu uwarunkowań psychicznych i społecznych. (Franciszek)
Podczas, gdy po obu stronach sporu o „antropocen – epokę człowieka” zdaje się dominować fatalizm, my chcemy zaproponować spojrzenie z perspektywy wiary, odpowiedzialności i twórczości. Wielu krytyków wskazuje wiarę w wyjątkowe powołanie ludzkiego gatunku, jako głównego winowajcę kryzysu ekologicznego i wzywa do roztopienia „człowieka” w sieci natury lub technologii. Wielu innych zaprzecza ludzkiemu wpływowi na kryzys klimatyczny, przerzucając winę na procesy naturalne. Wielu w końcu podważa wiarę, że człowiek mógłby na tym etapie coś zmienić, aby uniknąć katastrofy.
My stawiamy pod dyskusję tezę, że rozwiązaniem jest nie zrzeczenie się przez człowieka swego powołania, ale opanowanie swojego panowania (Paweł VI), opanowanie woli panowania nad stworzeniem i innymi ludźmi. Stawiamy tezę, że jeśli chcemy wygrać z kryzysem klimatycznym, musimy na nowo zrozumieć co to naprawdę znaczy „czynić sobie ziemi poddaną”. Stawiamy tezę, że panowanie człowieka nie jest absolutne, ale służebne — jest to rzeczywisty odblask jedynego i nieskończonego panowania Boga. Nie jest to misja absolutnego i niepodważalnego władcy, lecz sługi Królestwa Bożego. (Jan Paweł II). Stawiamy tezę, że odkrycie na nowo teologii stworzenia, ekologicznej duchowości i ekologicznej etyki – może wygenerować impuls niezbędny do skutecznej ochrony atmosfery, klimatu, bioróżnorodności – świata życia, który zamieszkuje człowiek.
Chcemy wspólnie zapytać o możliwości zmierzenia się z wyzwaniami antropocenu, jakie daje tak rozumiana, wypływająca z wiary ekologia integralna. Chcemy wspólnie stawiać te pytania w Krakowie, mieście Jana Pawła II, w setną rocznicę jego urodzin, organizując drugą konferencję ekologiczną Creatio continua.
Będziemy wspólnie eksplorować te fundamentalne teologiczne intuicje przekładać na język konkretnych wyzwań z dziedziny ekonomii, ekologii i technologii. Dlatego do udziału w tegorocznej edycji konferencji Creatio continua zatytułowanej „Ekologia integralna i wyzwania antropocenu” zaprosiliśmy czołowych współczesnych intelektualistów i intelektualistki: filozofów i teologów, ekonomistki i naukowców, a także ludzi praktyki: samorządowców, innowatorki społeczne czy analityczki rynku energetycznego z Polski i świata. Chcemy nie tylko stawiać fundamentalne i krytyczne pytania, ale także szukać realnych, praktycznych i produktywnych odpowiedzi. Odpowiedzi naprawdę przemieniających oblicze ziemi.
Jak powiedział rok temu podczas pierwszej edycji Creatio continua prof. John Milbank: „Skoro człowiek doprowadził do kryzysu klimatycznego, to człowiek musi nas z niego wyciągnąć.” Jesteśmy przekonani, że jest to – z Bożą pomocą – konieczne i możliwe. Że odnowiony w duchu ekologii integralnej i oświetlony nadprzyrodzonym światłem humanizm może postawić człowieka „w centrum sieci życia” (Franciszek).
Szukamy rozumnych i produktywnych odpowiedzi na ekologiczne, ekonomiczne i technologiczne wyzwania antropocenu w wierze w wysokie, nadprzyrodzone powołanie człowieka. Bo czyż świat nowej epoki, nieosiągalnych przedtem zdobyczy nauki i techniki, nie jest równocześnie tym światem, który „jęczy i wzdycha” ( Rz 8, 22), gdyż wciąż „z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych”? ( Rz 8,19).
PROGRAM:
program Creatio Continua Kraków 15-16 XI
WSTĘP WOLNY
LICZBA MIEJSC OGRANICZONA: OBOWIĄZUJE REJESTRACJA
Formularz rejestracyjny TUTAJ ➡️ http://bit.ly/2NTJD6Z
Konferencja ekologiczna Creatio Continua odbywa się w ramach projektu „Ekologia integralna encykliki Laudato si’ w działaniu wspólnot Caritas i społeczności lokalnych”, realizowanego przez Caritas Polska. Projekt został dofinansowany ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
